Allan Tausen hevur mammu úr Grønlandi og pápa úr Føroyum.
Barnaárini búðu Allan og systirin, men tey vóru ofta í Føroyum.

Pápin var rúsedrekkamisnýtari og Allan var ofta ótryggur og bangin. Onki varð sagt honum, hvat hendi, so hann hugmyndaði sær ymiskt, sum børn fara at gera, tá gerandisdagurin og tey vaksnu ikki eru til at líta á.
Foreldrini fóru hvør til sítt. Men Allan hevði trupulleikar. Hann var óður og illur og roykti nógv hasj.
Hann hevði trupulleikar við at knýta seg at øðrum menniskjum, tí hann var vanur við at verða vónbrotin og at tað sum var gott ikki fór at vara við.

Men hann hevur hálsað um og roynir nú at koma til sættis við trupul minni.
Tónleikurin eigur lívið í honum, tí gjøgnum tónleikin, kann hann kanalisera allar kenslur.