Um tvey-tíðina í gjár fekk manningin umborð á bjargingarbátinum LÍV boð um at sigla út til Nólsoyar, har ein bátur hevði tørv á hjálp.

Uppgávan bleiv tó øðrvísi, enn manningin ímyndaði sær.

- Báturin, sum vit skuldu veita hjálp, var komin trygt at kei í Nólsoy. Men menninir umborð nevna tá fyri okkum, at teir hava mist ein seyðahund, tá teir vóru á fjalli fyrr um dagin, fortelur Sára Eysturoy, sum var partur av manningini á LÍV í gjár.

Bjargingarbáturin sigldi nakrar ferðir fram við Nólsoyarlandi, men eingin hundur var at síggja.

- Vit sigldu nakrar ferðir út móti Borðuni, royndu at floyta eftir hundinum, men eingin hundur var at síggja. Aftan á eina góða løtu hildu vit okkum síggja okkurt, og tá vit komu tættari at helluni, sóu vit hundin, sigur Sára Eysturoy, sum saman við starvsfeløgunum fekk hundin umborð á LÍV.

- Hundurin var væl fyri og ógvuliga glaður, tá hann kom umborð, siigur Sára Eysturoy.

Í morgunsendingini greiddi hon frá upplivingini, tá tey bjargaðu seyðahundinum.