- Tíðindi, mentan og ítróttur
Góðan morgun Føroyar
Tá vit ivast í, hvussu vit skulu orða okkum, kunnu tummilsreglur vera hentar at hava. Í Málteiginum hesaferð verða tummilsreglur til orðini væl og gott, ringt og illa og betur og betri umrøddar.
Elin Henriksen sigur, at ein góður máti at loysa hetta ivamál er at seta øvugta orðið inn ístaðin.
Dømi:
Gott ella væl
Hevur tú hug at siga, at tað smakkar gott, spyr teg sjálvan, um tú hevði sagt, at tað smakkar ringt. Ella hevði tú sagt: Tú dugir ringt? Neyvan, og tí eitur tað tú dugir væl heldur enn tú dugir gott.
Betri ella betur
Orðini, gott og betri hoyra saman, og væl og betur hoyra saman. Veðrið er gott, men tað kann verða betri. Tú dugir sera væl, men tú kundi dugað betur.
Tað ræður um at minnast til, at orðini gott, ringt og betri hoyra saman, og væl, illa og betur hoyra saman.
Samd við og í
Ein spurningur, sum fleiri hava vent sær til morgunsendingina við, er, hvat fall er rættast at brúka, tá fólk siga seg vera samd. Eru tey tá samd við ein ella einum? Eru tey samd við teg ella tær?
Hvørjum falli stýrir við, tá tað stendur eftir orðið, samd, spyr lurtari.
Elin Henriksen svarar spurninginum, og stutta svarið er, at við stýrir hvønnfalli, tá tað stendur eftir orðið, samd.
Tað vil siga, at tú ert samd við meg, og hon er samd við landsstýrisfólkið.
Onnur evni, sum eru í Málteiginum, eru orðið, hýrur, og hetta, at fleiri og fleiri eru farin at brúka orðið, ynskja.