Hóast tey ungu í dag upp á allar mátar liva eitt modernað lív, so er tað ikki torført at fanga teirra uppmerksemi við nøkrum so siðbundnum sum konfirmatión og øllum, ið hartil hoyrir.

Tað heldur Anne Mette Greve Klemensen, sum seinastu átta árini hevur verið prestur og á hvørjum árið konfirmerar hon ung fólk í Fuglfjarðar kirkju.

Oktober er mánaðurin, tá nógv 14 ára gomul kring alt landið verða fermd, tí tað er um hesa tíðina, at sonevndu heystkonfirmatiónirnar eru.

- Tað er ymiskt, hvussu nógv tey ungu vita um kristindóm og bíbliuna, tá tey byrja at ganga til prest, tí tað er jú ymiskt, hvussu nógv kristindómur fyllur í heimunum, haðani tey eru. Onkur er vanur við Faðirvár, meðan onkur annar hevur nógvar spurningar, og tað er eisini í lagi, sigur Anne Mette Greve Klemensen.

- Tær vikurnar, tey ganga til prest, hoyra tey um kristindóm og tey hugtøk, við brúka. Tey koma her, tí tey vilja vita meir um kirkjuna, sum tey jú eru ein partur av - í og við tey eru blivin doypt - og um ta mentanina, sum tey eru partur av sum kirkjufólk, sigur Anne Mette Greve Klemensen.

Onkur vildi kanska sagt, at tey ungu lata seg bara konfirmerað, tí tann dagin skulu tey vera í penum kæðum, tey fáa nógvar gestir og ikki minst gávur og pengar. Men hetta er tó ikki nakað, sum Anne Mette Greve Klemensen upplivir við teimum ungu, ið hon konfirmerar:

- Mín uppliving er, at tey ungu eru ótrúliga áhugað í kristindóminum, og tá tey so byrja at ganga til prest og møta einum persóni, sum er eldhugaður í tí, viðkomandi fortelur, ja so blívur tað áhugavert fyri tey, greiðir Anne Mette Greve Klemensen frá.

Í morgunsendingini fortaldi hon um konfirmatión sum kirkjuligt ritual, og hvussu nógv tey ungu í dag geva sær far um, hvat ein konfirmatión í grundini snýr seg um.