Vit hava altíð tikið nógv donsk orð ella fremmandaorð gjøgnum danskt inn í talumálið. Næstan øll hesi orð hava havt lætt við at laga seg til føroyska bending í kyni, tali og falli: 

irriteraður / irriterað, fortørnaður / fortørnað, interessera - interesserað, interesseraður / interesserað, alvorligur / alvorlig / alvorligt, vanskuligur / vanskulig / vanskuligt

Ensk sagnorð hava eisini lætt við at laga seg til føroyska bending:

t.d. teldorð í tátíð fleirtali: geymaðu, linkaðu, seyvaðu, delitaðu, skrollaðu, guglaðu

Og eisini navnorð tillaga seg lættliga: 
rutari - rutarar, (cooker) kukkari - kukkarar (= kókikrani), og nøkur gomul dømi: trolari, leytari.

Lýsingarorð tillaga seg ikki
Tað eru serliga ensk lýsingarorð, sum koma inn í talumálið, ið ikki verða bend í kyni:

fresh, happy, fluffy, boring, nice.

Vit siga: Hann er fresh, hon er fresh og tey eru fresh, happy, nice ella boring.

Skuldi tað fylgt føroyskari bending, hevði tað verðið til:

Hann er fressjur - hon er fressj. Hann er naisur - hon er nais.

Her skjýtur Elin Henriksen upp, at brúka orðið, fúsur, í staðin.

Stigbendingin fer eisini
Hesi lýsingarorð kunnu heldur ikki stigbendast, eins og vit eru von:

fressjur - fressjari - fressjast. Tað verður til meira fressj - mest fressj.

Frammanundan er stigbendingin hjá okkum í ferð við at flyta seg frá -ari/-ast til meira/mest, og hetta skumpar eisini tann vegin. Ein vansi av hesum er, at fólk venja seg av við at benda lýsingarorð, ella benda tey skeivt.  

- Hvørja ferð, vit brúka orð, sum ikki laga seg til okkara bendingarmynstur, er tað sum at taka eitt klípi úr grótlaðaða húsinum, sum føroyskt er. Tað kann henda, at vit taka so nógv klípi úr, at húsið dettur niður, sigur Elin Henriksen, málkøn.