- Tíðindi, mentan og ítróttur
Góðan morgun Føroyar
Olga Biskopstø hevur verið við til at gera kanningar um happing og trivnað í føroyska fólkaskúlanum. Síðsta kanningin vísti, at tað gongur rætta vegin - tvs. at færri kenna seg happað enn undanfarin ár. Feskasta kanningin vísir, at tað í dag eru 11%, sum kenna seg happað. Talið er enn ov høgt, heldur Olga Biskopstø, samfelagsfrøðingur.
Umframt at varpa ljós á happing, hvørji onnur atlit skulu vit so taka?
- Tað snýr seg um at hava virðing í sosiala umhvørvinum, og at í hvørjum umhvørvi vit so enn eru, so virða vit hvønn annan og rættin at vera tann mann er saman við øðrum. Tá tað snýr seg um børn, so eru tað tey vaksnu, sum hava ábyrgdina av, at tað er eitt gott umhvørvi, og at mann tryggjar sær, at øll trívast. Tey ,sum ikki trívast, skulu hava hjálp. Í tí vaksna umhvørvinum mugu vit vera tilvitaði um alt tað, sum hoyrir til at happa og baktala o.s.fr., sigur Olga Biskopstø.
Jóhannes Miðskarð, lærari, cand.ped. í námsfrøðiligari sálarfrøði og PhD, hevur júst skrivað eina grein til Skúlablaðið um nýggja gransking um happing. Hann vísir á, at tað er gevandi at fata happing soleiðis, at tað ikki er eitt barn ella einstøk børn, sum er/eru happarin/happarar, og onnur børn eru ofrini, men at happing í staðin fer fram sum negativ sosial mynstur.
- Eg haldi tað er týdningarmikið, at vit gera fyribyrgjandi arbeiði, har vit venja børn við, at tað skal vera pláss fyri einstaklingum - at vit øll eru ymisk. Eisini skulu vit leggja í børnini, at tey tora at seta fótin niður sum einstaklingar. Tey skulu t.d. tora at siga, at hesa happingina vil eg ikki vera við til, sigur Jóhannes Miðskarð.
Tey bæði vitjaðu morgunsendingina til eitt orðaskifti um happing.