Tað kemur ofta fyri, at gomul orð fáa nýggja merkingar ella eina merking afturat. Tað ger seg galdandi, tá tað kemur til orðið, meyla.

- Eg minnist, at omma kundi siga við okkum børn: 'Hvat ganga tit og meyla um'? tá vit børn roksaðu illa, skrivar lurtari.

Rætt hevur lurtarin, tí gamalt er, at orðið, meyla, merkir roksa, plága, júka o.s.fr. Men í dag brúka vit orðið mest í teldumáli.

- Meyla verður so nógv brúkt um at senda teldupostar, at eg vænti ikki, at tað ber til at broyta hetta, sigur Elin Henriksen, málkøn, og leggur afturat, at tað er púra vanligt, at sama orð hevur fleiri merkingar.

Kunna ella kunnað

'Tað hevði verið gott at kunna-ð skrivað' ella 'Tað hevði verið gott at kunna skrivað'. Setningarnir ljóða akkurát líka, men har er eitt ð í endanum á orðinum, kunna, á muni. Elin Henriksen greiðir frá muninum.

Sín ella hansara

Siga vit 'foreldrini fóru út við teirra børnum,' er talan um børnini hjá øðrum enn nevndu foreldrum, meðan siga vit 'foreldrini fóru út við sínum børnum', er talan um børnini hjá nevndu foreldrum.

Ein annar møguleiki er eisini at siga 'foreldrini fóru út við børnunum' ella 'børnunum hjá sær'.

- Tá er ongin ivi um, hvørs børn vit tosa um, greiðir Elin Henriksen frá.