Í fjørsummar var ein druknivanlukka úti í Bug í Leirvík. Boðini, sum komu inn til 1-1-2, ljóðaðu, at maður var druknaður í bátahylinum í Leirvík. Úti í Bug plagdi at vera bátahylur, men er tað ikki longur. Harafturímóti, so er nýggjur bátahylur longri norðuri í Leirvík. Hetta hevði við sær, at longri gekk at finna vanlukkustaðið, tí leitað varð í nýggja bátahylinum.

Slíkar misskiljingar skulu nú ruddast burtur, og greiðari mannagongdir skulu ásetast. Í norðurlondum verða bjargingarnummur brúkt til at staðseta støð - ítøkiliga merkir tað, at støðini heldur verða skrásett í eini nummarrøð, ið tey, sum ringja til alarmsentralin, skulu upplýsa ístaðinfyri at brúka staðarnøvn.
- Á tann hátt er als ongin ivi um, hvar óhappið ella vanlukkan er hend, og fólk, sum ikki eru staðkend, verða ikki ørkymlað, tá tey skulu siga, hvar tey eru stødd, siga Sørin Djurhuus, átaksleiðari í Eysturkommunu, og Erik Beck, sum samskipar hesa skipan í Danmark.

Tá skipanin er sett í verk, verða bjargingarkransar settir upp saman við einum skelti, har ein bókstavur og eitt tal stendur á. Tað eru hesi, ið fólk skulu upplýsa fyri 1-1-2, tá tey ringja eftir hjálp. Tá alarmsentralurin fær hesi upplýsingar, vita tey júst, hvar tann neyðstøddi er staddur.

Skeltadømið á myndini er uppfunnið.