Húsarhaldsskúlin: Tann størsti parturin av skúlagongdini er at vera sjálvstøðug

Húsarhaldsskúlin er ein skúli í Klaksvík, hesin skúlin bjóðar skeið, sum eru frá septembur til februrar. Á hesum skeiðunum lærir tú t.d at gera mat, seyma, brodera, og húsarhald sum heild. Næmingarnir á skúlanum kunnu búgva har frá sunnukvøldi til fríggjadag hvørja viku, teir skulu sjálvir vaska síni klæðir og syrgja fyri, at skúlin er ruddiligur.

Sjálvt um bæði kyn kunnu ganga á skúlanum, eru tað vanliga bara gentur, sum ganga á skúlanum. Men hetta sær Ronja ikki sum ein vansa, henni dámdi væl, at mann kundi ganga ílatin, akkurát sum mann vildi, og allar genturnar vóru eisini líka fittar, sigur hon. Hon hevur fingið nógvar vinkonur, og tað var ringt at fara frá skúlanum, tá skeiðið var av.  

- Tað er heilt fantastiskt, hvussu gott samanhaldið er á skúlanum. Næmingar, lærarar og náttarvaktirnar verða sum ein lítil familja. Næmingarnir eru saman allatíð, og tað hevur sínar fyrimunir og vansar. Mann er saman um alt, bæði góðar og minni góðar løtur. Hetta ger, at bandið ímillum næmingarnar verður sterkari. Mann sleppur at vera júst tann, sum mann er, sigur Ronja.

Ronja valdi at fara á húsarhaldsskúlan, av tí at hon sá tað sum ein gyltan møguleika at taka eitt pausu ár, áðrenn hon fer á miðnám. Tað var eingin trupulleiki hjá henni at flyta til Klaksvíkar at ganga í skúla, og hon helt tað vera gott at sleppa úr Havnini í eina tíð.

- Eg broderaði turriklæði og fyriklæði til føroysk klæðir, eg lærdi at gera fínan mat, ikki bara pasta og mikroovn mat. Men eg lærdi mest um meg sjálva. Ein tann størsti parturin av skúlagongdini var at vera sjálvstøðug. Eg havi fingið vinkonur fyri lívið, og fantastisk minnir, sum eg aldrin fari at gloyma. Ikki minst havi eg fingið fús at fara á miðnám, sigur Ronja.