Hendan gentan kann!

Heldur tú tær frá at venja alment, tí tú hugsar, at onnur fara at hyggja dømandi at øllum dellunum, sveittuta hárinum og reyðu kjálkunum? At tú ikki hoyrir heima millum allar hinar fullkomnu kropparnar?

Ja, so ert tú ikki einsamøll, tí soleiðis hugsar ein stórur partur av øllum konufólkum, og tí enda vit ofta við at missa mótið, áðrenn vit eru byrjaðar.

Men tað skal ikki forða tær, tí allar hugsa vit, at onkur hyggur at okkum. Sannleikin er, at øvundin í venjingarhølunum kemur oftast av, at konan við síðuna av sveittar meira enn ein sjálv. Hygg bara at sjónbandinum, og kom so í gongd!