16. Sunnudagur eftir tríeindardag (trinitatis) 

Jóhannes kap.11, 19-45

Onnur tekstarøð 

v19: Men mangir av Jødunum vóru komnir til Martu og Mariu at troysta tær eftir bróðurin.  

v20: Tá ið Marta nú hoyrdi, at Jesus kom, gekk hon ímóti honum, men Maria varð sitandi heima.  

v21: Marta segði tá við Jesus: «Harri, hevði tú verið her, tá var bróðir mín ikki deyður.  

v22: Men eisini nú veit eg, at hvat tú so biður Guð um, tað vil Guð geva tær.»  

v23: Jesus sigur við hana: «Bróðir tín skal rísa upp.»  

v24: Marta sigur við hann: «Eg veit, at hann skal rísa upp í uppreisnini á evsta degi.»  

v25: Jesus segði við hana: «Eg eri uppreisnin og lívið; tann, sum trýr á meg, skal liva, um hann so doyr;  

v26: og hvør tann, sum livir og trýr á meg, skal aldri um ævir doyggja; trýrt tú hesum?»  

v27: Hon sigur við hann: «Ja, Harri, eg havi trúð, at tú ert Kristus, sonur Guðs, hann, sum kemur í heimin.»  

v28: Og tá ið hon hetta hevði sagt, fór hon avstað og rópaði Mariu, systur sína, loyniliga og segði: «Meistarin er her og rópar teg.»  

v29: Tá ið hon hoyrdi tað, reistist hon skundisliga og fór út til hansara.  

v30: Men Jesus var enn ikki komin inn í bygdina, men hann var enn á tí staði, har sum Marta hevði møtt honum.  

v31: Tá ið nú Jødarnir, sum vóru við hús hjá Mariu og troystaðu hana, sóu, at hon skundisliga reistist og fór út, fóru teir aftan á hana, av tí at teir hugsaðu, at hon fór út til grøvina at gráta har.  

v32: Men tá ið Maria nú kom hagar, sum Jesus var, og sá hann, fell hon honum til fóta og segði við hann: «Harri, hevði tú verið her, tá var bróðir mín ikki deyður.»  

v33: Tá ið nú Jesus sá hana gráta og Jødarnar, sum vóru komnir við henni, gráta, varð hann harmur í huga og gjørdist ógvuliga sinnisrørdur og segði:  

v34: «Hvar hava tit lagt hann?» Teir siga við hann: «Harri, kom og síggj!»  

v35: Jesus feldi tár.  

v36: Tá søgdu Jødarnir: «Sí, hvussu hann elskaði hann!»  

v37: Men summir teirra søgdu: «Kundi ikki hann, sum læt eyguni upp á hinum blinda, hava gjørt tað, at eisini hesin ikki var deyður?»  

v38: Jesus varð tá aftur harmur í sær sjálvum og kemur til grøvina; men hon var eitt helli, og steinur lá fyri tí.  

v39: Jesus sigur: «Takið steinin frá!» Marta, systir hins deyða, sigur við hann: «Harri, hann dampar longu; tí at hann hevur ligið har fýra dagar.»  

v40: Jesus sigur við hana: «Segði eg tær ikki, at um tú trýrt, skalt tú síggja dýrd Guðs?»  

v41: Teir tóku tá steinin frá. Men Jesus lyfti upp eygum sínum og segði: «Faðir, eg takki tær fyri tað, at tú hevur hoyrt meg.  

v42: Eg visti fullvæl, at tú altíð hoyrir meg; men vegna mannamúgvunnar, sum stendur her rundan um, segði eg tað, fyri at tey skulu trúgva, at tú hevur sent meg.»  

v43: Og tá ið hann hetta hevði sagt, rópaði hann við harðari rødd: «Lázarus, kom út higar!»  

v44: Og út kom hin deyði, bundin á fótum og hondum við líkverju, og sveittadúkur var bundin fyri andlitið á honum. Jesus segði við teir: «Loysið hann og latið hann fara!» 

Kajfas mælir til at drepa Jesus 

v45: Mangir av Jødunum, teir, sum komnir vóru til Mariu og høvdu sæð tað, sum hann gjørdi, trúðu nú á hann.