Fjórði sunnudagur eftir páskir, eftir fyrru tekstarøð, skrivar Jóhannes evangelistur kap.16, 5-15
Fyrra tekstarøð

Jóhannes evangelistur kap.16,5-15.
Gerningur heilaga andans
v5: Men nú fari eg burtur til hansara, sum sendi meg; og eingin tykkara spyr meg: «Hvar fert tú?» 
v6: Men av tí at eg havi talað hetta til tykkara, hevur sorg fylt hjarta tykkara.
v7: Men eg sigi tykkum sannleikan: Tað er tykkum at gagni, at eg fari burtur. Tí at fari eg ikki burtur, kemur talsmaðurin ikki til tykkara; men fari eg burtur skal eg senda hann til tykkara. 
v8: Og tá ið hann kemur, skal hann sannføra heimin um synd og um rættvísi og um dóm. 
v9: Um synd, av tí at teir ikki trúgva á meg; 
v10: um rættvísi, av tí at eg fari til faðirin, og tit síggja meg ikki longur; 
v11: men um dóm, av tí at høvdingin í hesum heimi er dømdur. 
v12: Enn havi eg nógv at siga tykkum; men tit eru ikki mentir at bera tað nú. 
v13: Men tá ið hann kemur, sannleikans andi, tá skal hann vegleiða tykkum til allan sannleikan; tí at hann skal ikki tala av sær sjálvum, men hvat sum hann hoyrir, skal hann tala, og tað, sum skal koma, skal hann kunngera tykkum. 
v14: Hann skal dýrmeta meg; tí at hann skal taka av mínum og kunngera tykkum. 
v15: Alt tað, sum faðirin hevur, er mítt. Tí segði eg, at hann tekur av mínum og kunnger tykkum.