At stíga inn í KFUK-húsið omanfyri Rabarbukvarterið í Havn er sum at leypa 100 ár aftur í tíðina.

Fyrrverandi stórmanshúsið hjá bretska konsulinum er ikki bara ein tíðarlummi arkitektoniskt; virksemið har inni er eisini at kalla óbroytt hesi árini.

Í ár eru 100 ár síðani, at nakrar kvinnur settu KFUK í Havn á stovn og keyptu stórmanshúsið frá bretsku stjórnini.

Síðani tá hevur KFUK-húsið verið karmur um bíbliutímar, bønarløtur, konfirmantaveitslur, fyrilestrar og skótavirksemi.

Fyri ikki at gloyma genturnar, sum eru slopnar at gista á ovasta lofti.

Áhugi fyri at keypa KFUK-húsið

Og soleiðis sær virksemið stórt sæð út - eisini í dag.

Tó so. Okkurt er broytt. Limafundirnir eru vorðnir almennir fyri øll. Menninir sleppa eisini í part - partvíst; teir sleppa ikki at gista á ovasta lofti.

Eyðkennini fyri virksemið hjá KFUK eru tó tey somu: Kristindómur, felagsskapur, kvinnurørsla, persónlig menning og umhvørvi. Hetta eru alt evni, sum eru vorðin alsamt meira viðkomandi seinnu árini.

Eisini húsið er vorðið meira áhugavert seinnu árini.

Fleiri fólk hava vent sær til nevndina at vita, um húsini eru til sølu; men higartil eru tey farin tómhent heim aftur. Tí húsið er ikki til sølu, sigur leiðslan í KFUK.

Vit hava vitjað KFUK-húsið í samband við, at felagsskapurin í summar hátíðarheldur 100 ára føðingardagin.

Vit hava hitt Nicolinu Højgaard, forkvinnu, og Louisu Niclasen Hansen, leiðara í KFUK.