Farna heyst gjørdi Sigbritt við Neyst, sálarviðgeri, eina granskingarverkætlan við yvirskriftini Lagnubørn - tigandi arvurin.

Í starvinum sum sálarviðgeri hevur hon fingið stórt innlit í kroppsligar og sálarligar avleiðingar av hendingum, sum vit sum menniskju hava verið fyri.

Tað, ið serliga gav Sigbritt við Neyst hug at granska í evninum, var, at hon hevur havt samrøður við fleiri eldri fólk sum, hóast onkur av teimum var farin um tey 80, máttu ásanna, at tíðin ikki hevði lekt sárini.

Í granskingini verður dentur lagdur á tveir tættir. Annar er handfaring av hendingum, og hin hvørjar avleiðingarnar hava verið.

Granskingin vísir, at ofta hevur handfaringin verið at skúgva kenslur ti viks.

Tøgnin var sera gjøgnumgangandi, og avleiðingarnar hava ofta verið stórar.

Mangan var talan um kroppsligt og sálarligt órógv, sum í fleiri førum bleiv doyvt við alkohol ella heilivági, sigur Sigbritt við Neyst.