Í dagsins Málteigi hava vit fingið bræv frá manni, sum spyr um gentunavnið Elisabet/Elisabeth.

Nú kjakast eg og konan um, hvussu komandi diddan hjá okkum skal eita. Av eini ella aðrari orsøk gangi eg nógv uppí, at navnið verður stavað so “rætt” sum til ber. Nú eru vit samd um navni/nøvnini (for-millumnavn) og eitt teirra er Elisabet, ella sum konan ynskir tað skal stavast, tí tað er pent, (eingin ivi um tað) Elisabeth. Mín spurningur er. Er tað góðkent at eita (Lis-, Lisa-, Els-, Elsu-,)-beth á føroyskum?

Navnalistin yvir góðkend orð liggur á orðabókaportalinum hjá Sprotanum, NAVN og á heimasíðuni hjá Málráðnum.

Har standa hesi nøvnini: Elisabet, Lisbet, Lisabet, Elsbet, Elsubet. Øll við ongum h. 

- Tað vil siga, at einki av hesum nøvnum við h er góðkent, og tí einans loyvd við uppkalling, uttan so, at mann søkir um undantaksloyvi, greiðir Elin Henriksen frá. 

At klóka og dirva

Í dagsins sending verður eisini tosa um lýsingarorðið klókur og navnorðið dirvi kunnu gerast um til sagnorð, so mann sigur: eg skal ikki klóka meg, og hann dirvdi meg. 

Harafturat viðgerða vit orðingarnar at fáa í posa og sekk og at fáa sekkin, eins og vit eisini viðgera tað at siga nýggjheitir um klæðir í netsølu.