Í dag brúka fólk orðið, bóka, um alt frá at bóka sær tíð til pláss og mangt annað. Hetta er nýtt, sambært Elini Henriksen.

- Vit plagdu annars at bíleggja tíð ella biðja um pláss. At bóka er nakað heilt annað; tað er at skráseta ella bókføra roknskaparskjøl, t.d. 'bóka allar inntøkurnar og útreiðslurnar' eftir ávísum reglum, sigur hon.

Uppá
Fyrr var vanligari at siga uppá og uppiá, og ofta hevur 'upp' verið koyrt úr á skrift, kanska tí at tað var hildið at vera danisma. Tú kanst t.d. smyrja krem á húðina, har vit fyrr søgdu 'upp á húðina'. Bæði eru í lagi.

Men viðhvørt ber ikki til at koyra 'upp' burturúr, staðfestir Elin Henriksen, málkøn. 

Dømi:
Tað er púra rætt at siga, at 'eg havi ongar pengar uppi á mær'. Hevur tú pengar á tær, so liggja teir á høvdi og herðum og eru kanska festir aðrastaðni við. Tað er eisini rætt at spyrja: 'Hvat vilt tú hava upp á breyð'?

Hinvegin taka vit hvørki klæði ella skógvar á ella uppá. Vit fara í klæði og skógvar.

Og tað ber heldur ikki til at 'ansa uppá'. Vit ansa eftir. Hitt er leivd av 'passa uppá'.

Orðini, to book, smoothie, smekkur, kahýtsjomfrú, grísla og gresja og mentanarnátt eisini umrødd.