- Tíðindi, mentan og ítróttur
Málteigurin
Lurtari eftirlýsir føroyska orðið, slysni, sum ikki hoyrist nógv longur.
Ístaðin finnur tú tægraslit, fipurspreinging ella fibersprængning. Long og knortlig orð. Slysni er stutt, snøgt og føroyskt orð, skrivar lurtarin.
Elin Henriksen sigur, at tað er so mangan, at tá ið eitthvørt nýtt kemur til landið, so fylgja orðini við, hóast vit hava frálík orð um tað sama, sum hava verið livandi mál.
- Onkur sigur framvegis slysni, sigur Elin Henriksen, og leggur afturat, at orðið hevur kanska ikki heilt neyva merking, men tað kann sigast um vøddapínu av at hava overvað seg, “forstrekkja”.
Orðið er í grundbókini í arbeiðsfysiologi og venjingarfysiologi eftir Magna Mohr og Svannu Hanusardóttur.
- Tó ikki tað sama sum andsperri/andsperra, leggur hon dent á.
Eyðmjúkur og eyðmýkja
Hvussu ber tað til, at tað at vera eyðmjúkur er positivt, meðan at eyðmýkja er negativt?
Orðið merkir upprunaliga eitthvørt, sum letur seg boyggja ella benda.
- Havi lagt til merkis, at orðið eyðmjúkur verður nýtt við øðrvísi merking nú á døgum, t.d. at onkur sigur seg eyðmjúkan taka við starvi við stórari ábyrgd, greiðir Elin Henriksen frá.
Kvittan og kenslur
Eisini verða orðið, kvittan, og tað at hava eitt hvørt í kvittanum umrødd saman við ensku orðingini 'to quit'.
Og lurtari spyr, hví 'øll' KVF-fólk spyrja: hvussu er kenslan heldur enn hvussu kennist ella líknandi?
Umframt hesi evni vóru skiljiblað, at taka broddin av, rumbuldós og tað at gána og bola til umrøðu í sendingini hesa ferð.
Slóðir
Her eru nakrar hentar slóðir, um ein ikki finnur eitt orð í orðabókunum ella vil vita, hvønn uppruna eitt orð ella orðing hevur: