'Vit hava ein trupulleika', sigur eitt fólk, og eitt annað fólk svarar: 'nei, nei, hetta er ikki ein trupulleiki, hetta er ein avbjóðing'.

Orðini, avbjóðing og trupulleiki, verða brúkt hvørt um annað, men tey hava ikki somu merking. So nær hava vit ein trupulleika? Og nær hava vit eina avbjóðing? 

- Vit hava og skulu øll hava hóskandi avbjóðingar fyri at mennast. Men tað er ikki tað sama sum, at allar avbjóðingar eru trupulleikar, sigur Elin Henriksen, málkøn.

Hjáorð ella fyriseting

Tá eg fari oman gjøgnum trappurnar ella oman trappurnar, er oman tá hjáorð ella fyriseting?

Svarið er bæði, tí tað veldst um, hvussu orðið, oman, verður brúkt, greiðir Elin Henriksen frá. 

Óhepnar orðingar

Í einum hjartasuffi spyr lurtari, hvussu vit sleppa av við afturvendandi málspilluna, 'Pá núverandi tíðspunkt'?

Aðrar orðingar av slíkum slagi, sum eru til viðgerðar, eru: 

Gev teimum eina hond, faktiskt og upplatingartíðir. 

Og so umrøða vit eisini, at sagnorðið, duga, verður trokað burtur av setninginum, 'at vera góður til eitthvørt'.