Í einum uppslagi á facebook sóust millum annað hesi orð:

... so øll eru sloppin upp á fjall.

Her kemur munurin á sagnorðunum, at sleppa, og, at sleppa, veruliga til sjóndar. Annað eitur slapp í tátíð, hitt eitur slepti.

- Tað er fullkomuliga hvør sítt, og tí er umráðandi at gera sær greitt, hvat tosað verður um, sigur Elin Henriksen, málkøn.

 

Komið undir land

Hvat liggur í orðingini, komið undir land? Er alt leyst og liðugt, ella merkir tað, at nú er næstan leyst og liðugt?

Pinnagigga, hvørjumfall og meinir

Lurtari spyr, hvat pinnagigga merkir, og vit umrøða hvørjumfall, sum er triðja fallið í føroysku fallskipanini.

Í Jóh.16:18 stendur soleiðis:

Teir søgdu tá: "Hvat er hetta Hann sigur: Lítla stund? Vit skilja ikki, hvat hann meinir."

Victor Danielsen brúkar orðið, meinir (ikki meinar).

Meginreglan er - ella var, at endar sagnorðið við -aði í tátíð, so endar tað við -ar í nútíð. Og endar sagnorðið við -ti í tátíð, so endar tað við -ir (ella -ur) í nútíð. Dømi: keypti - keypir.

- Eftir hesum skuldi tað verið meinti - meinir, men tað vanliga nú á døgum er meinar. Bæði standa í fø-fø. Eitt annað dømi er brúkti - brúkar, greiðir Elin Henriksen frá.