- Tíðindi, mentan og ítróttur
Málteigurin
Hvat eitur hann ella hon? Hetta hoyri eg oftari og oftari, men skal tað ikki vera hvussu eitur hann ella hon, spyr lurtari Málteigin.
Elin Henriksen vísir á, at tað er fólkaligari at spyrja 'Hvussu eitur hon/hann?'
- Kanska er hitt ávirkan úr donskum og enskum: hvad, what. Vit kunnu tó kanska siga nakað soleiðis: 'Hvat er tað nú, hon eitur?'
Grensa ella groynsa?
Norrøna orðið er mark. Danska orðið grænse stavar úr týskum Grenze, sum aftur hevur orðið úr polskum, tvs. eitt tøkuorð úr einum slaviskum máli.
Tað er væl hugsandi, at grensa er blivin til greinsa/groynsa, ávirkað av da. rense, sum hjá okkum hevur varðveitt norrønna ei: reinsa/roynsa, greiðir Elin Henriksen frá.
Lyngklógv
Eg lurti eftir bókini, Fastatøkur, hjá Heðini Brú. Hvat er ein lyngklógv?
Elin Henriksen greiðir frá, at ein lyngklógv er ein grein av lyngi. Vit hava eisini orð sum t.d. arvaklógv: sproti av arva, ið festir rót. Kanska minnir greinin ella rótin um eina klógv.
Ei ella o
Er tað rætt at stava orð sum dreingir, leingi, eingin og einki við o?
Tað var ein av spurningunum í síðstu sending, og viðgerðin av hesum heldur fram í dagsins sending.