Á jólum hoyrdi eg Suna Merkistein lesa: søgdu russarar.

Men í einum sangi hjá Nielsi Midjord syngur hann: Russar søgdu ongum frá fyrr enn langt aftaná.

Hvør av teimum hevur rætt?

- Báðir hava rætt, sigur Elin Henriksen, málkøn.

Hon greiðir frá, hvussu vit úr danska orðinum 'russer' hava gjørt orðið russari, sum í fleirtali verður russarar, meðan vit úr eldri máli hava ein russi ella ein russur, sum bæði í fleirtali verða til russar.

Bæði orð eru góðtikin nú á døgum, eins og mong onnur heiti á fólkum úr einumhvørjum landi. Dani ella danskari, svii ella svenskari, albani ella albanari, rumeni ella rumenari

Gott og væl

Hvussu nýta vit orðini, gott og væl, spurdi lurtari í síðstu viku - í dag svarar Elin lurtaranum og greiðir í hesum sambandi millum annað frá muninum á hjáorðum og lýsingar-orðum.

Í talumálinum er heilt vanligt at nýta 'gott' sum hjáorð, serliga sunnanfjørðs. Hinvegin síggja vit í skriftmálinum oftari orðið 'væl', tá ið vit skulu brúka eitt hjáorð, greiðir Elin Henriksen millum annað frá.

Og dagsins orðatak er:
Eg eri eygnahagur, tó eg eri ikki handahagur.