Sigur mann grein, greyn ella groyn, beyt, beit ella boyt, og stavast ongin og onki við ei ella o. Hesir eru tveir av spurningunum, sum lurtari hevur sent Málteiginum. 

- Málsliga er tað púra rætt at siga 'groyn' og 'boyt'. Orðini stavast við ei, og ei verður framborið oy norðanfyri, greiðir Elin Henriksen, málkøn, frá, og hon leggur afturat, at bæði eingin og ongin og einki og onki er góðkendar stavsetingar.

Óbeinleiðis ávirki

Flestu okkara kenna ávirkið - tað, sum vit seta trýkant undir, tá ið vit greina setningar - men eitt eitur beinleiðis ávirki og eitt annað óbeinleiðis ávirki.

Tey flestu sagnorðini, sum kunnu taka óbeinleiðis ávirki, hava okkurt at gera við at geva ella lata.

Dømi: 

• Mamman gevur børnunum breyð.
• Landið veitir teimum lesandi studning.
• Abbi bar seyðinum hoyggj.
• Konan sendi honum eitt bræv.
• Eg unni henni ein góðan bústað.
• Stjórin rindar starvsfólkunum løn.
• Hann gjørdi henni ein beina.
• Hon fyrigevur honum gerðina.
• Lærarin sigur børnunum eina søgu.

Við samkenslu ella djúpastu samkenslu

Tá ið fólk missa, er vanligt at siga við samkenslu ella við djúpastu samkenslu. Er munur á samkensluni tá, spyr lurtari.

Elin Henriksen heldur, at tað skuldi verið nóg mikið at sagt 'við samkenslu'.

- Men okkum dámar væl at styrkja tað, vit siga, tá ið talan er um sterkar kenslur. Og so er “djúpastu samkenslu” ikki av leið. Summi siga eisini “við inniligari samkenslu”, við somu merking, sigur hon.