Í hesum døgum eru 50 ár liðin, síðani psykiatriin í Føroyum fór til verka, og fólk við sálarligum avbjóðingum sostatt fingu viðgerð í Føroyum heldur enn at verða send av landinum. 

Hetta verður hátíðarhildið á tiltaki í Smæruni, ið landssjúkrahúsið skipar fyri, og í Nón varpa vit hesuferð ljós á psykiatriska økið.

Men hvussu var at arbeiða í psykiatriini fyri hálvari øld síðani? Vit hitta Marin Samuelsen og Petry Olsen.
Eyðun Joensen gjørdist sálarfrøðingur fyrst í sjeytiárunum. Hvussu minnist hann árini í føroysku psykiatriini?

Eisini børn hava sálarligar avbjóðingar, og hetta evnið tosa vit við Annu Elisabeth Iversen, leiðandi sálarfrøðing, um.
Vit skifta eisini orð við Tórmóður Stórá, ið er leiðandi yvirlækni á Psykiatriska deplinum, um eitt nú hvussu psykiatriin í Føroyum hevur tað í dag.

Hvussu kunnu orð og mátin vit tosa uppá, vera við til at mynda fatanina av sálarsjúku og fólkum við sálarligum avbjóðingum? Hesin er ein av spurningunum, sum vit seta Káru Bjarnadóttir Jacobsen, ið er cand.mag í retorikki.

Tvey fólk, sum kenna til psykiatriska økið og til tað at hava sálarligar avbjóðingar, eru Pól Huus Sólstein og Anna Nolsøe Joensen, sum vit fáa orðið á seinast í sendingini.