Hvat ger man, um ein hárfríðkari hevur gjørt tað øvuta av tí, sum ein bað um? Og hvat skal ein gera, sum hevur ringt sjálvsálit- og virði?

Kann man siga við vinkonuna, at hon ikki skal taka barnið við á vinkonuferð, tá ið man longu hevur bílagt flogferðaseðlar? Og hvat ger man, tá ið daman manifestar?

Skalt tú siga við vermammu tína, at tað var tú, sum teknaði hina tekningina fyri átta árum síðan? Og hvussu veit man, um dreingir vilja ein ella ikki?

Skal man fara frá sjeikinum, sum lítið tolir og fylgja sítt djórahjarta? Er tað etiskt skeivt at royna eftir sjeikinum hjá vinkonuni? Og hvat ger man við ov lágari løn?

Skal ein finna sær eitt nýtt starv, tá ið man hevur gjørt seg illa dámda? Tað og annað viðgjørdu okkara listarligu gestavertir í dag.

Er man løgin, um man ikki heldur nakað vera galið við, at verpápin gevur sær nógvar fínar gávur? Og hvat ger man, um verpápin er ímóti samkyndum og ger kynsmismun?

Er tað í lagið, at vera ótrúgv, tá ið maðurin ikki orkar at hava samlegu? Og sleppa sjeikar at dáma myndir av øðrum gentum, á Instagram?

Hvat skal ein gera, sum heldur tað vera órættvíst, at tey yngru systkini fáa dýrari gávur, enn ein sjálv? Og hvussu sigur mann, at mann ikki tímir at hava mammuna við í ball?

Er tað í lagi at taka børnini hjá sær við, tá ið vinabólkurin skal út at eta saman? Og kann mann kalla eitt fólk sítt besta vinfólk, tá ið viðkomandi í heilum baktalar ein?

Vermamma tín dugir líka væl at matgera, sum hundar duga at flúgva - men hóast hetta, blandar hon seg altíð upp í matgerðina hjá tær jólaaftan. Hvat ger mann so?

Er tað rætt, at mann sum vinkona skal fortelja ymiskt loyniligt víðari fyri sjeikinum hjá sær? Og er tað nakrantíð ov seint at siga orsaka?

Tit hava spurt eftir einum parti, har tað bara eru tær báðar føstu vertinnurnar, ið hava orðið - og tað fáa tit her!