Jens Christian Carlsson er lærari í Skúlanum á Fløtum og íðin síla- og laksafiskari, og bókin "Hugleiðingar á marbakkanum" hevur eitt ikki sørt lítilátið heiti, tí nógv fleiri orð kunnu setast á hana. 

Endurminningar eru nógvar í henni, nógv ættarsøga eisini, og náttúrulýsingarnar tróta ikki. Haraftrat eru fleiri áhugaverdar tíðarlýsingar í bókini og søgur um Havnina og Saksun, sum Jens Christian altíð hevði tætt tilknýti til.

Skrivihátturin er vakur við skaldsligum flogi, halda ummælararnir, Sanna Klein og Sámal Soll. Skemtiliga lyndið hjá høvundunum kemur eisini mangan undan kavi í fjølbroyttu tekstunum.Lesarin fær fatan av einum lívsnjótara, men undir øllum, Jens Christian skrivar, býr eisini ein tungur saknur.

Saknurin kemst av, at pápi hansara ein dagin í apríl 1971 fór á Pollin í Saksun við tráðuni og skuldi koma aftur kl. 13.00. Hann kom ikki aftur. Pápin, Sigurð, var 30 ár, og vanlukkudagurin í 1971 fyllir nógv í bókini.

Uni Arge leggur til rættis.