Sprotin skrivar um tær sjey stuttsøgurnar, at tær lýsa tilveruna á mótinum millum veruleika og hugflog, og at evnini í søgunum eru bæði sjáldsom og forvitnislig.

Her er talan um fólk, sum vantrívast í parlagi, konufólk, sum jagstra vakurleikan við botox, lívstrá, sum ikki vil doyggja við følnandi kroppum, og her verður skrivað um svartsjúku millum kynsliga lokkað børn og hevndina hjá teirri forsmáddu konuni.

Sanna Klein og Hans Jacob Kollslíð ummæla savnið. Teimum dámar søgurnar og halda, at tær reisa fleiri moralskar og etiskar spurningar. Søgurnar eru rættiliga freudianskar og sansaligar, siga tey.

Katrin skrivar m.a. um deyða, harðskap og kynsliga tráan, og Hans Jacob heldur, at fleiri av søgunum eru filmiskar.

Sanna sigur, at søgurnar minna um stuttsøgur hjá Ben Arabo og Sámali Soll, men eisini um søgur hjá Edgar Allan Poe og Ernest Hemingway.

Marið Erlandsdóttir og Elin Michelsen lesa brot úr søgunum.

Uni Arge leggur til rættis.