Í fyrstu atløgu verða kloakkirnar eystan fyri Havnará spulaðar, og kloakkirnar verða eisini filmaðar og kannaðar.

Endamálið við at filma og kanna kloakkirnar er at síggja, hvørjum standi tær eru í, og hvørjar dagføringar kunnu gerast, sigur Marita Súsanna Hentze, verkfrøðingur á teknisku deild í Tórshavnar Kommunu, sum hevur ábyrgd av kloakkunum.

Heini Eysturoy, býarverkfrøðingur í kommununi greiðir frá, hvussu kloakkskipanin hongur saman, og hvørjar ætlanirnar eru við kloakkreinsan í kommununi.

Størsti trupulleikin av kloakklukti er privatur, og ikki nakað, sum kommunan eigur ábyrgd av, og tey bæði koma eisini við góðum ráðum til borgarar.

Arbeiðið at spula kloakkirnar kann tarna ferðsluna nakað og tað kann eisini fara at lukta í kloakk inni hjá fólki og í nærumhvørvinum ein dag ella har á leið, eftir at rottangabilurin hevur verið har. Eitt oyðiblað er tí borið út í hvørt hús í grannalagnum, har arbeitt verður, sum sigur, hvussu mann skal fyrihalda seg.