- Onkur mannfólk kundu standa uttan fyri dyrnar, ringdu uppá og trúðu, at tann, sum eg spældi, eisini var eg, og at teir kundu fáa eitt sindur burturav, sigur Annika Hoydal við einum smittandi látri.

Annika Hoydal er okkara stóra stjørna, bæði sum sjónleikari og sangari. Men tað hevur ikki altíð verið líka lætt at vera Annika. Hóast nógv elskað, so hava tað eisini verið løtur, har fólk eru blivin óð og ikki hava skilt millum hennara leiklutir og hana sum privatpersón.

Sjálv sigur hon, at tað ongantíð var meiningin at provokera.

- Vit vildu skava eitt sindur í skræðuni, pilka eitt sindur við normarnar, sum nøkur hildu vera lóg. Vit høvdu okkara meiningar og vildu arga eitt sindur, sigur Annika.

Nú Annika Hoydal fylti 75 ár, ringdi Nón til hennara og ynskti henni til lukku. Tað bleiv til ein hugnaligan hálvan tíma, har nøkur av hennara ævigt grønu løgum eisini vórðu spæld.

- Tað er fínt at blíva 75 ár. Lívið er gott!

Árini hava lært Anniku Hoydal at hvíla í sær sjálvari.

- Tað gjørdi eg ikki, tá eg var ung, men tað geri eg nú. Tað er hart arbeiði, sigur hon. 

- At gleða seg til í morgin og síggja tað besta í fólki, til tað øvugta er prógvað. At hava ein positivan anda og at trúgva uppá, at tað er vert at liva. At hava góð fólk rundan um seg. At síggja fólk. Eg vil lata fólk upp heldur enn aftur. Letur tú onnur upp, letur tú eisini teg sjálva upp.

Hoyr alla samrøðuna við Anniku Hoydal her.