Hetta heilaga evangeliið til fjórða sunnudag eftir tríeindardag, eftir fyrru tekstarøð, skrivar Lukas evangelistur kap. Luk. 6,36-42.

v36: Verið miskunnsom, eins og faðir tykkara er miskunnsamur.

Dømið ikki
v37: Og dømið ikki, tá skulu tit ikki verða dømd. Og fordømið ikki, tá skulu tit ikki verða fordømd. Umberið, tá skal tykkum verða umborið. 
v38: Gevið, tá skal tykkum verða givið; eitt gott, stappað, stungið, høgrokað mál skulu tey geva tykkum í fang; tí at við tí máli, sum tit mála, skal tykkum aftur verða mált.» 
v39: Men hann segði teimum eisini eitt líknilsi: «Man blindur fáa leitt blindan? Munnu teir ikki báðir falla í veitina? 
v40: Ikki er ein lærusveinur yvir meistara sínum; men ein og hvør, sum er fulllærdur, skal verða sum meistari hansara. 
v41: Men hví sært tú flísina, sum er í eyganum á bróður tínum, men bjálkan í tínum egna eyga verður tú ikki varur við? 
v42: Ella hvussu kanst tú siga við bróður tín: Bíða, bróðir, lat meg taka flísina út úr eyga tínum; tú sum sjálvur ikki sært bjálkan í tínum egna eyga? Tín falsari, tak fyrst bjálkan út úr tínum egna eyga, og tá skalt tú síggja væl at taka flísina út úr eyganum á bróður tínum.