Rúsevnismisnýtsla, tunglyndi og ikki minst skuldarkensla eru partur av søguni hjá Fridu og Maibrit Reyná.

Men við góðari hjálp frá eitt nú Megna títt lív, sum er eitt átak við tí endamáli at vera bindilið ímillum ungar borgarar og myndugleikar, hava tær báðar funnið hvørja aðra aftur.

- Hetta er sum at hava fingið sína rót aftur, sigur Maibrit, og leggur aftrat, at hon við hesum vil vísa á, at tað altíð er ein vón.

Frida samtykkir og leggur eisini dent á, at tað hevði verið gott, um foreldur at børnum, sum hava rústrupulleikar, høvdu eitt forum av onkrum slag.

Foreldur kunnu mangan kenna seg bæði einsamøll og hjálparleys, og tá er gott at hava onkran, sum er í somu støðu, at tosa við.