Umborð á norsku stálbarkini ”Fortuna” stóð illa til. Hon hevði mist róðrið, stórmasturin brotin, seglini skrødd, provianturin spiltur og menn lúgvaðir.

Havnarmenninir løgdu nógv fyri i ódnarveðrinum, og fingu sett fólk umborð. Teir fingu róðurgreiðurnar at rigga, og settu segl upp á fokkumastrina, og fingu so frætt av ferð á, at hon kundi stýrast.

Øll manningin kom frá tí við lívinum, men skipið varð vrak. ”Beskytteren” tók sær allan heiðurin av skipabjargingini, og tað endaði við hørðum stríðið um hetta. Danski staturin beyð sær til endan at lata havnarmonnunum bjargingarlønina hjá ”Beskytteren”, men teir vildu ikki hava olmussu. Teir ynsktu bara, at sanna søgan um bjargingina kom fram.

Rubek Rubeksen fortaldi søguna, tá Niels Juel støkk inn á gólvið hjá honum í 1960.