Seinri heimsbardagi ávirkar eisini samferðsluna í Føroyum. Og í bókini Smirlarnir í strandfarasigling skrivar Erling Poulsen soleiðis:
Tað fyrstu tíðina eftir at kríggið var brostið á, tað er veturin 1939-40, sigldi Smiril sum vant eftir galdandi ferðaætlan. Men tá ið Danmark í apríl 1940 varð hersett av týskinum og Føroyar av eingilskmonnum, broyttist mangt og hvat hjá Smirli. Í Føroyum var alt myrkalagt, so Smiril mátti sigla við sløktum lanternum. Vitarnir vóru eisini sløktir, og kom tað illa við hjá skipum, ið skuldu sigla myrkar vetrarnætur millum oyggjarnar.
Smiril varð ikki bara brúktur sum ferðamannaskip, men undir seinra krígnum, tá ið Føroyar vóru hersettar av bretum, varð hann mangan nýttur sum flutningskip av hervaldinum.
Men Seinri heimsbardagi er eisini orsøkin til eina íðnaðarkollvelting í Føroyum - og ikki minst vesturi í Vágum, har hermenn, maskinur og ymisk akfør gera nýggjar nýmótans vegir og flogvøll.
Vit hava verið í Krígssavninum, har vit hittu Dánjal Poulsen og Heini F. Petersen, sum eisini siga okkum søguna um rutubátin Vesturleið.
Vit fregnast eisini um Rituna, ið varð bygd í 1949, og sum sakk í 1968, eftir at hon varð ásigld av Ternuni uttanfyri Molan í Havn. Vit hitta eitt av ferðafólkunum, ið var við Rituni hendan túrin, nevniliga Suna Hansen í Nólsoy.
Í 1948 yviurtekur Hugo Gardar postrutuna til Kalsoyar og Kunoyar. Jógvan Ravnsfjall sigur okkum søguna um fyritøkuna hjá Hugo Gardar, Leivur Andreasen og Jákup Andreasen siga okkum søgur frá Barsskor og Polaris, og Jógvan Joensen á Trøllanesi sigur frá, um tá Polaris kom á Trøllanes við sandi.
Tú kanst hoyra sendingina her!