Tað er eingin ivi um, hvørji tey trý elstu húsini uppi á Hædd eru, tí á øllum trimum stendur eitt skelti "á Hædd". Í einum av teimum býr Ove Frederiksen, sum er fróðarmaður og greiðir frá ymiskum viðurskiftum uppi á Hædd. Hann sigur, at hæddamenn vóru tiltiknir hittinorðaðir ella munnfittir.

Sonhard Johannesen er kendur fyri at seta lív í har sum hann er, og tað gjørdi hann eisini í uppvøkstrinum uppi á Hædd. Hann er stoltur av, at hæddamenn verða kallaðir týskarar. Systirin Johild Johannesen hevur heldur einki ímóti hesum eyknevni, sum allir klaksvíkingar kenna. Johild er flutt aftur í barnaheimið uppi á Hædd og henni dámar sera væl í býlinginum.

Berit og Poul Juul Vilhelmsen eru glað fyri at búgva á Hædd. Tey búgva beint við, har gamla skíbreytin hjá klaksvíkingum var og har varð ofta skipað fyri skíkappingum.

Hanna Ovadóttir kemur inn á gólvið hjá foreldrunum á Hædd hvønn dag eftir arbeiðstíð. Hon sigur, at tey ungu fólkini vilja læra at gera blóðpylsu, rullupylsu og kjøtpylsu, og tað hevur hon ongantíð upplivað fyrr.

Kristian Johannesen er sjeyndi beiggin á rað og tí varð hann uppkallaður eftir Christiani 10. kongi. Í Klaksvík verður hann róptur Kristian kongur. Hann er føddur 7.7 í 1937 og er sum sagt sjeyndi beiggin.

Redaktiónin hjá lokala blaðnum Norðlýsinum hevur í mong ár verið í býlinginum uppi á Hædd, í kjallaranum hjá blaðstjóranum Oliver Joensen. Nógv fólk, bæði einstaklingar og bólkar, vitja inn á gólvið. Og Oliver blaðstjóri brúkar stóran part av frítíðini at pussa gamlar lutir hjá familjuni upp.