Føroyar vóru í 30-árunum ógvuliga tilafturskomnar, men krígsárini forvunnu Føroyar nógvan pening í vandasiglingini til Bretlands at selja fisk. Samstundis sum ráðini batnaðu, vaks fram eitt nýtt tilvit millum føroyingar. Ein kensla av, at vit kunna sjálvir. Hin nýggi Fólkaflokkurin, sum umboðaði radikalt sjálvstýri, gjørdist størsti flokkur undir krígnum. Sambandið við Danmark varð kvett øll krígsárini, og tí var støðan spent eftir krígslok. Føroyingar vildu ikki aftur í amtsstøðuna. Tingingar vóru við donsku ríkisstjórnina um eina framtíðarskipan fyri Føroyar. Knúturin var ringur at loysa, tí føroyingar vóru mest ósamdir innanhýsis. Endin av øllum var, at fólkaatkvøða skuldi vera um samband ella loysing.

Tepur meiriluti var fyri loysing á fólkaatkvøðuni 14. september 1946, men stutt eftir upploysti danski kongurin Løgtingið og skrivaði út nýval í Føroyum.