Línan, sum verður brúkt at síga við í berginum, verður goymd á skúlaloftinum og hendan dagin verður hon tikin niður og gjørd klár. Øll, sum fara við út í Hólm, skriva seg upp í skúlanum, og síðani bera ungir menn línuna út í Hólmin og hini fylgja við. Fyrstu ferð verður steðgað uppi við minnisvarðan omanfyri bygdina. Tá tey eru komin út í Mykineshólm, verður steðgað á við gamla hólmahúsið og har hava øll høvi at biðja sína egnu bøn innantanna.

Tá myrkt er, verður farið við pannulykt og knívi niður á røkurnar at taka grásúluna, sum teir búnu ungarnir verða kallaðir. Omplarnir, ið framvegis hava dún, verða sitandi eftir á rókini. Røkurnar eru fýra í tali og nakrir mans fara niður á hvørja. Tey flestu eru á línuni.

Jákup í Løðu greiðir frá, at einaferð var so lítið fólk við á súluveiðu úti í Mykineshólmi, at teir vórðu noyddir at brúka eina ryssu at draga línuna og tað hevði sínar avbjóðingar.

Jóhannis Danielsen, fuglafrøðingur á Havstovuni, sigur, at súlan er einasti sjófuglur sum er í vøkstri. Og vitanin um, at hon bara búleikast í Mykineshólmi, má endurskoðast, tí nú eigur súlan eisini í sjálvum Mykinesi.

Fólkini, ið tosað verður við í hesari fyrru sendingini í Mykineshólmi, eru: Glóða Andorsdóttir, Hans Michael Johannesen, Esbern í Eyðansstovu, Jákup í Løðu, Ivan Skorheim, Eyðstein í Løðu, Heri Niclasen, Finn Hansen, Jóhannis Danielsen, Vivi Wang og Benjamin Lydersen.