- Tíðindi, mentan og ítróttur
Vit heiðra fólk, men fagna teimum
![](https://kvf.fo/sites/default/files/styles/news_xtra_xtra_large/public/arsins_hitt.jpg?itok=YAhASUVW)
At fagna, heiðra, lova, prísa, rósa, virða, æra ...
Hóast hesi orðini minna um hvørt annað, so taka summi teirra hvønnfall og summi hvørjumfall.
- Vit heiðra, virða og æra hann og hana (hvønnfall).
- Vit fagna, lova, prísa og rósa henni og honum (hvørjumfall).
Tað er serliga orðið, heiðra, sum ofta verður brúkt við hvørjumfalli í staðin fyri hvønnfalli:
Vit heiðra tey fólkini, sum hava útinnt okkurt bragd; ikki teimum fólkunum.
Men vit kunnu fagna teimum fólkunum, sum hava heiður uppibornan.
Heiður er eintalsorð
Orðið heiður er bara til í eintali.
Tað ber tískil ikki til at tosa um fleiri heiðrar.
'Ársins ítróttaheiðrar' hjá ÍSF skuldi heldur itið 'ársins ítróttaheiður' ella 'ítróttafagnan' - eisini hóast tey eru fleiri, sum fáa eina viðurkenning.
Og í staðin fyri at siga: 'Heiðrarnir, ið verða latnir, eru:' ber til at siga soleiðis: 'Hesi verða heiðrað:'
Tak niður
Sí eisini