Handan pallin við Swangah

Röddin fylgdi Swangah, meðan teir gjørdu seg klárar at fara á pallin. Vit fangaðu teir eisini til eitt prát, um hvussu teir fyrireika seg áðrenn konsertina.

“Man roynir altíð at hava okkurt spesielt til hvørja konsert.”  Soleiðis sigur Steen Rói Lorenzen, sum saman við Ragnari Davidsen bíðar eftir at fara á pallin. Trummuspælarin Eyðun Muller Thomsen er í ferð við at seta trummusettið upp á pallinum. Vit spyrja, hvussu teir hava fyrireikað seg til hesa konsertina.

Eyðun setur trummusettið upp á pallinum.

“Hendan konsertin er sett upp á ein heilt annan máta. Vit eru vanir við at hava nokkso tung løg av og á, tí vit dáma faktiskt væl at performa tey løgini, men hesuferð er tað meira soleiðis uppi-at-koyra-allatíð. Tí vit skulu spæla so tíðliga, at málið er sjálvandi at fáa fólkini upp at koyra, tá man spælir klokkan 9 – so tað er tað vit koyra eftir”, fortelur Steen Rói.

Steen Rói við nýggjum Swangah-T-shirtum.

Inni í backstage-vogninum, har vit sita og práta, er fult av tónleikarum sum hugna sær og gera seg klárar at fara á pallin. Steen Rói og Ragnar fortelja at teir plaga at taka tað eitt sindur róligt, áðrenn teir fara á pallin. “Vit plaga at taka set’tið ígjøgnum eina ferð ella tvær ferðir “, sigur Ragnar.

“Man er altíð nervøsur áðrenn, men tað fer vekk tá man kemur á pallin,” svarar Ragnar, tá vit spyrja hvussu kenslan er beint áðrenn teir inntaka pallin. Í filmbrotinum omanfyri kunnu tit síggja Swangah hita upp í backstagerúminum.

Swangah á veg á pallin.

Myndir: © Sonja Wang Hansen