Danski læknin Panum varð í 1846 sendur til Føroya, at hjálpa til, tí meslingarnir gingu ringir. Sjúkan var farin um alt landið og tey sum vóru ringast fyri doyðu.

Panum gjørdi eitt slóbrótandi arbeiði í Føroyum. Hansara gransking vísti, at smittan var luftborin og hann var, sum ein tann fyrsti í heimum, ið skilti og kundi siga fólki nágreinliga, at tað fóru at ganga umleið 12 dagar, frá tí tey vóru smittað til tey gjørdust sjúk. Tað sum í dag er kent sum tilgerðartiðin ella inkubatiónstíðin.

Hann gjørdist heimskendur fyri hansara slóbrótandi gransking í Føroyum.

Panum skrivaði alt niður sum hann upplivdi og sá í Føroyum. Og í hesi sending viðgera vit ikki hansara læknayrki ella meslingarnar, men hyggja við fólkalívsfrøðisligum brillum at øllum tí, sum hann upplivdi og sá hvussu fólk livdu.

Føroyingar livdu av tí náttúran gav og pengar vóru ikki nógvir, men Panum kundi staðfesta at teir gjørdust millum elstu fólk í heiminum. Mynd úr bókini Maðkur, mykja, trimpil, betong og madrassa

Brotini ið lisin vera, eru úr bókini "Maðkur, mykja, trimpil, betong og madrassa", sum Jóan Pauli Joensen hevur latið úr honum.

Myndin er úr bókini, Maðkur, mykja, trimpil, betong og madrassa.