Siðsøga

Føroyingar bóðu longu í 1298 norska kongsvaldið um at játta sær frávik frá ásetingunum í Landslógini um, hvussu hvalur skuldi býtast

Smá lond ynsktu sær egið fiskimark, tí ofta fóru stór lond avstað við fiskinum, sum svam nærhendis landi. Í 1964 var markið flutt úr seks út á 12 fjórðingar

Havnará mátti lúta fyri bilum og betongi, og so bleiv brúkt sum grundgevingin fyri loka ánna inn, at hon luktaði illa. Men tað tí at fólk brúktu ánna sum kloakk 

Marin Malena Nolsøe, kona Nólsoyar Páll, gjørdi stórt arbeiðið fyri at breiða út koppsetingina fyri pokur, men tað vóru maðurin og bróður hansara, ið fingu viðurkenningina

Sagnirnar siga, at Guðrun Sjúrðardóttir í Húsvík átti Húsavíkargóðs, sum fevndi um Skálavík, Húsavík, Dal, Skarvanes og ein part av Sandi

Danski samstarvspolitikkurin við Týskland gloppaði dyrnar fyri norðmonnum, at royna at fáa Føroyar aftur frá dønum, eitt nú við at royna at lumpa føroysku loysingarøsluna

Í teimum fýra býlingunum norðuri í Vági – núverandi Klaksvík - búðu í 1801 88 fólk. Av 26 fólkum í Gerðum gjørdi skalvalopið í 1765 av við 20

Í 1658 viðgingu suðuroyingar fyri fútanum, at teir høvdu handlað so nógv við loynihandilsskip, at teir ikki kendu prísin á vørum í einahandlinum í Havn

Skjalið um Skúvoyarsystrarnar, sum er innbundið í Kongsbókina, vísir, at longu í byrjanini av 15. øld stríddust kvinnur fyri egnum rættindum í tí føroysku rættarskipanini

Ivi kann setast við legitimitet grundlógarinnar sum fólksins grundlóg í Føroyum, tí føroyingar eru ongantíð spurdir, um teir ynskja at danska grundlógin skal setast í gildi