Heldur tú tær frá at venja alment, tí tú hugsar, at onnur fara at hyggja dømandi at øllum dellunum, sveittuta hárinum og reyðu kjálkunum? At tú ikki hoyrir heima millum allar hinar fullkomnu kropparnar?
Ja, so ert tú ikki einsamøll, tí soleiðis hugsar ein stórur partur av øllum konufólkum, og tí enda vit ofta við at missa mótið, áðrenn vit eru byrjaðar.