Hans Andrias Sølvará

Í 1930-árunum varð farið undir fyrstu føroysku sildaverksmiðjuna í Kollafirði, revahald eru um landið, Føroya Bjór fer at gera sodavatn og klaksvíkingar fáa streym

/var/www/kvf/sites/all/themes/bootstrap_subtheme/entity_render/node--media_audio.teaser.tpl.php

Eftir tey brølandi 20-kom tann stóra depressiónin í 1930-árunum. Og talan var um eina veruliga heimskreppu, sum merktist allastaðni - og eisini í Føroyum

/var/www/kvf/sites/all/themes/bootstrap_subtheme/entity_render/node--media_audio.teaser.tpl.php/var/www/kvf/sites/all/themes/bootstrap_subtheme/entity_render/node--media_audio.teaser.tpl.php

Nú tvey ár eftir, at ófriðurin í Gasa byrjaði á hesum sinni, er ein friðaravtala á breddanum. Tað er gott, men ikki nóg mikið, sigur Hans Andrias Sølvará, søgufrøðingur

/var/www/kvf/sites/all/themes/bootstrap_subtheme/entity_render/node--media_audio.teaser.tpl.php

Í 1658 viðgingu suðuroyingar fyri fútanum, at teir høvdu handlað so nógv við loynihandilsskip, at teir ikki kendu prísin á vørum í einahandlinum í Havn

/var/www/kvf/sites/all/themes/bootstrap_subtheme/entity_render/node--media_audio.teaser.tpl.php

Danmark, sum kom á tapandi fronsku síðuni í Napoleonkrígnum í 1807, slapp einans at varðveita Føroyar og hinar Norðuratlantisku oyggjarnar, tí eingin áhugi var fyri teimum

Síður