Tá ein skarar framúr, er talan um fólk, sum er raskari, dugnaligari, vakrari, klókari, ídnari og so framvegis - stutt sagt betri enn onnur á sínum øki, greiðir Elin Henriksen, málkøn, frá.

Og hon heldur, at er at gera í so nógv av, at nýta hesa orðingina um at nýta endurskin.

- Tað kann ein og hvør gera; so nógv krevur tað ikki, sigur hon.

Í sanginum, Mín vakra, ljósa lilja, verður sungið: tú skarar fram um allar, eg áður havi sæð.

At skara framum er ikki rætt, og tí átti orðingin ikki at verið brúkt á hendan hátt.

Posin hjá Miklagarði

Á posanum hjá Miklagarði stendur ein tekstur, sum eisini er til viðgerðar í sendingini.

Orð sum 'sovrit', 'allíkavæl' og 'stadigvekk' eru eisini til umrøðu, tí mong ivast í, hvussu tey eiga at stavast.

- Best hevði verið, um vit fingu eina stavseting til hesi orð, tí hóast tey ikki eru í skriftmálinum, eru tey livandi í talumálinum, sigur Elin Henriksen.

Harafturat er orðið, spennandi, til viðgerðar saman við orðingini, frá útlandinum.