Vikugesturin: Eg eri ongantíð blivin vaksin

- Eg eri nokk ongantíð blivin ordiliga vaksin. Eg eri eitt sindur barnslig og eldhugað enn. Akkurát sum Petur Pan. 

Astri Luihn, listakvinna, sum fylti 75 ár tann 31. mars, hevur altíð havt ein serligan tokka til Petur Pan, og hon elskar hann framvegis.

Tá ið hon kom flúgvandi til Føroya fyrstu ferð, var tað eisini Petur Pan, ið sum tað fyrsta rann henni til hugs, tí tær grønu oyggjarnar mintu hana um ynskioynna. Og her í Føroyum fann hon alt tað, sum hon vildi liva fyri. Fólkini, náttúruna og mentanina.

Astri Luihn er kend sum listakvinnan við teimum absraktu og figurativu málningunum, har onkur lomvigi ofta er at síggja. Hennara høvuðsverk munnu vera listprýðingarnar av fleiri skúlum, og hon sigur, at hon umsetur landsløg til tónleik í hennara verkum.

Men hon byrjaði eina heilt aðrastaðni. Hon fór longu úr fólkaskúlanum sum tólv ára gomul, tí hon treivst ikki á skúlabonki. Hon fór tí blaðung á musikkkonservatorium. Seinni tók hon sjálv studentsútbúgving, so hon kundi lesa víðari á Oslo Universiteti í tónlistafrøði, fólkaminni og fólkalívsfrøði. Har hitti hon Eyðun Andreasen, fólkalívsfrøðing; tey giftust, og hon bleiv forelskað í honum - og Føroyum.

Hoyr samrøðuna við Astri Luihn, har tosað verður um uppvøksturin í Oslo, um ikki at kunna sita still, at blíva vaksin ella lata vera, um hennara list og um at búgva í Føroyum.